Życie świadomością malowane. . .

Kurcze, kochana moja, a mnie Twoje ostatnie zdanie skojarzyło się z ubezwłasnowolnieniem. Taka kobieta będzie niczym więcej, niż marionetką. Kukłą taką zwykłą. Pustą.

Żyć w świadomości czy lepiej bez? Znać najgorszą prawdę, czy lepiej nie? Decydować o sobie i ponosić tegoż konsekwencje, czy pozwolić sobą kierować? Połknąć niebieską pigułkę czy czerwoną?

A jak czujesz?
Ja, kiedy nie wiem jak w danej sytuacji postąpić, jakiego wyboru dokonać, zawsze wsłuchuję się w siebie. Wyłączam wtedy mózg. Wyłączam też serce. Wsłuchuję się w swój instynkt. Intuicję, jak kto woli. To jest wielki dar, który posiadamy tylko my - kobiety. I jeśli boimy się, że nasza decyzja pozbawi nas szczęścia, jeśli mamy dylemat, co będzie dla nas najlepsze, wówczas wystarczy wyciszyć nerwy, emocje, wytężyć wewnętrzne ucho i wsłuchać się w siebie. Podarowany nam przez Boga głos, zawsze podpowie nam dobrze. Da odpowiedź jak postąpić, żeby żyć w zgodzie ze swoim JA.

Czy to wystarczy, aby osiągnąć szczęście? Zapewne nie. Nie ma jednak nic gorszego, jak poszukiwanie szczęścia, postępując wbrew sobie lub zmuszając się do czegokolwiek. Na Szczęście składa się bardzo wiele. Jednak chyba podstawą jest postępowanie w zgodzie ze sobą samym, słuchanie swoich potrzeb, a nie wykonywanie czyichś poleceń, czy nawet wskazówek.

Może to tylko ja jestem takim duchem niepokornym, który wścieku dostaje, kiedy słyszy nakaz i tłumienie własnego zdania przez innych. Ale jedna rzecz jest pewna na pewno ;-).
Po to nam Pan Bóg tylu darów użyczył, abyśmy używali i serca i rozumu i instynktu. Tylko wówczas możemy namalować sobie piękne życie. A kolorów i odcieni jest tak wiele. Wybory - zawsze trudne. Ale wierz mi kochana, że kiedy przyjdzie nam zamknąć powieki, to tylko jeden obraz dostarczy nam ukojenia i poczucia spełnienia - NASZ WŁASNY.

                                                                                                                                    Marta