Damą (Mamą) być...

  

Zazdrość różne maski zakłada. Z własnego doświadczenia wiem, że  czai się jak kot i wskakuje na plecy, gdy najmniej się tego spodziewasz.                                    

Zazdrość różnie też smakuje...jej odrobina nie zaszkodzi związkowi, ale niczym oliwa dolana do ognia- podsyci go. W nadmiarze – spali wszystko doszczętnie.

Zazdrośnicy żyją pośród nas...ale zazdrośnic jest znacznie więcej. Tak, tak...

Kobiety faktycznie potrafią zatruć życie drugiej babeczce i to tylko dlatego, że jest młodsza (to podstawa), ładna, ma swój styl. Kiedy ta babeczka, ma jeszcze dobrze w głowie poukładane i pewnym jest, że nie ma szans, aby jej poglądy zmienić – zaczyna się prawdziwy koszmar!

Sąsiadka w windzie przestała  Wam odpowiadać „ Dzień dobry”. Na uczelni plotkują, że tak naprawdę niemożliwym jest, abyś skończyła studia – wszyscy tylko nie ty, bo przecież jesteś zbyt głupia. W pracy, kobiety spędzające z tobą osiem godzin w jednym pokoju, „wbijają ci nóż w plecy”, gdy się obracasz - tylko dlatego, że nie jesteś „zwyczajna i szara”,
 a szef uważa Cię, za naprawdę dobrego pracownika!                                                          

       Jest jeszcze gorszy „potwór- zazdrośnik”. Ja (dzięki Bogu!!!!!) nie mam tego problemu, bo i moja Rodzicielka, i „Teściówka”, są naprawdę rewelacyjne i nie wtrącające. Raczej urozmaicają mi życie miłymi momentami, niż ucho męczą. Wiem jednak, że wiele moich koleżanek z przyjemnością przeczyta kilka słów na ten temat. Może poczują się lepiej, że same nie są na tym świecie z problemem tak dziwnym, aż trudnym do rozwiązania.

Proponuję baaaaaaardzo ciekawą lekturę-  śmieszną i smutną zarazem!

http://www.polityka.pl/psychologia/poradnikpsychologiczny/1503440,1,jak-oswoic-tesciowa.read 

Z natury nie mam problemów z zazdrością. Wręcz przeciwnie, wystrzegam się jej jak ognia, To tak „prymitywne” uczucie...ale często zastanawiam się, jaką ja będę mamą? Mam wprawdzie wzór idealny w postaci mej Rodzicielki – oddanej, kochającej, mądrej i wesołej. Tylko boję się, że nie sprostam. Nie wystarczy mi cierpliwości, nie znajdę odpowiednich słów, dróg, sposobów...                                                Mama  być – „damą” być. Trzeba z uporem maniaka uczyć dziecko tolerancji i bycia sobą; szacunku dla drugiej osoby, miłości i wielu innych wartościowych rzeczy.

Tak sobie myślę, że przecież każda (prawie każda) Mama- jest po jakimś czasie czyjąś Teściową. Warto wtedy przypomnieć sobie, co jest w życiu najważniejsze. Schować zazdrość do kieszeni i cieszyć się wspólnie z dorastających wnuków i wigilijnych pierogów, które tak dobrze smakują młodemu małżeństwu, gdy nie ma goryczy i żalu. Ja, nie wyobrażam sobie świąt bez Rodzinki mej przy stole. Może i różnimy się charakterkami, poglądami, przyzwyczajeniami, ale chyba właśnie to nas przyciąga do siebie jak magnes.

            Uparcie i skrycie wierzę , że każde zło i dobro, które człowiek czyni w życiu- wraca ze zdwojona siłą.

                                                                                                                  Paula